دلیل استخدام نشدن بیشتر برنامه نویس‌ها

این روزها خیلی‌ها به برنامه نویسی روی آورده‌اند و دوست دارند از این حرفه کسب درآمد داشته باشند. با توجه به اینکه بعضی‌ها شرایط دانشگاه رفتن را ندارند و یا اینکه دوست ندارند کلاس بروند یا اینکه بودجه کافی برای آموزش ندارند، ترجیح می‌دهند برنامه نویسی را به صورت خودخوان یاد بگیرند. حالا چرا بیشتر برنامه نویس‌های خود خوان در روند کار خودشان به مشکل می‌خورند و نمی‌توانند برنامه نویسی را ادامه داده و در جایی استخدام شوند و در نهایت اصطلاحا بیخیال شده و شکست می‌خورند. دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد و معمولا از عدم آگاهی است. مثلا به دلیل رعایت نکردن یکسری مسائل در مسیر آموزش و مخصوصا نحوه استخدام خود، دلسرد شده و شکست می‌خورند.

آیا واقعا برنامه نویس هستی؟

کسی که قرار است شما را به عنوان برنامه نویس استخدام کند باید بداند شما یک برنامه نویس هستید. از کجا بفهمد شما یک برنامه نویس هستید؟ یا اینکه صرف برنامه نویس بودن کافی نیست و کارفرما باید بداند شما تا چه اندازه در زمینه برنامه نویسی فعال هستید. اگر یک برنامه نویس هستید، گیت‌هاب یا گیت‌لب شما کو؟ شما به عنوان برنامه‌نویس کدهای خود را در کجا بارگذاری می‌کنید؟ شما باید یک مرجعی داشته باشید که به کارفرما نشان بدهید که یک برنامه نویس فعال هستید. شاید شما واقعا یک برنامه نویس فعال باشید که در مدت یک سال یا یک ماه قبل، مرتباً در حال آموزش، فعالیت و کدنویسی بودیده‌اید، ولی این باید از طریقی به کارفرما نمایش داده شود تا به فعالیت برنامه نویسی شما پی ببرد.

به عنوان مثال پروفایل گیت هاب یا گیت لب به صورتی هست که فعالیت شما در آن کاملا ثبت و ضبط شده و قابل مشاهده است. در آنجا کاملاً مشخص است که در بازه‌های زمانی مختلف (روزانه، ماهانه و…) چه اندازه با کدنویسی سروکار داشتید و اصطلاحا کد پوش کردید و…

پس حتما این موضوع را باید در نظر داشت که متاسفانه عده زیادی از برنامه نویسان این موضوع را در برنامه کار خود ندارند و همین موضوع یکی از مشکلاتی است که نمی‌توانند به صورت درست فعالیت و توانایی‌های خود را به کارفرما ارائه کنند.

استراتژی غلط در پیدا کردن شغل

یکی دیگر از دلایلی که باعث استخدام نشدن برنامه نویسان می‌شود، انتخاب استراتژی غلط در پیدا کردن شغل و ارسال رزومه است. معمولا اینطور است که برنامه نویس خودخوان به سایت‌های مربوط به استخدام مراجعه کرده و درخواست‌های مختلف استخدام را مشاهده می‌کند و رزومه جامع خود را برای آنها ارسال می‌نماید. به این صورت که برای همه آنها یک رزومه واحد ارسال می‌کند!

باید عرض شود این روش کاملا اشتباه و غیر حرفه‌ای است. یک برنامه نویس که به دنبال استخدام است باید توضیحات یک درخواست استخدام را به صورت دقیق بخواند و با توجه به نوع درخواست شرکت مربوطه، رزومه خود را تنظیم نماید. مثلا شرکتی به نیروی جاوا اسکریپت در حد متوسط نیاز دارد، که برنامه‌نویس درخواست دهنده بایستی در زمان ارسال درخواست خود برای استخدام، حتما به این موضوع اشاره کند که من جاوا اسکریپت را همانطور که شما می‌خواهید به صورت متوسط می‌دانم. علاوه بر آن به هیچ وجه مواردی که کارفرما نخواسته را در زومه خود توضیح ندهد. مثلا کارفرما در توضیحات استخدام خود اشاره‌ای به فتوشاپ نکرده است ولی برنامه نویس در رزومه خود از فوتوشاپ و کورل‌ می‌نویسد تا html و css و جاوا اسکریپت و غیره که این کار بسیار اشتباه است و کارفرما اصلا حوصله نمی‌کند کل رزومه شما را مطالعه کند.
مورد دیگر در ارسال رزومه این است که برنامه نویس باید در مورد خودش توضیحاتی بنویسد. به عنوان مثال در توضیحات بنویسد که “بنا به دلایل مختلف من دوست دارم در شرکت شما استخدام شوم” مثلا بگوید من در مورد شرکت شما تحقیق کردم، از سایت شما بازدید کردم و حوزه کاری شما برای من جذاب است و از این موارد. به این صورت کارفرما را مجاب کند که با وی تماس گرفته و قرار مصاحبه بگذارد و…

دنبال سطح پایین بودن

عده‌ی زیادی از برنامه نویسان بعد از اتمام دوره آموزشی خود وقتی اقدام به جستجوی کار می‌کنند، در بین درخواست‌های استخدام به دنبال پوزیشن‌های استخدامی جونیور یا سطح پایین می‌گردند. اساسا این موضوع هم دارای اشکال است. ممکن است کارفرمایی به دنبال یک نیروی با سابقه کار 3 سال به بالا باشد و به همین دلیل شما به دلیل تازه کار بودن از ارسال درخواست استخدام خود منصرف شوید. در این مواقع دست نگه دارید، توضیحات درخواست استخدام را به دقت بخوانید، شاید کاری که خواسته شده در تخصص شما باشد و شما دانش و توانایی انجام آن کار را همانند نیروی با سابقه سه سال و حتی بهتر از آن داشته باشید و همین امر باعث استخدام و پیشرفت شما شود.

البته ناگفته نماند که این امر مستلزم این است که در رزومه‌ی خود دوغ ننوشته باشید. چون ممکن است کاری در تخصص شما نبوده باشد و شما به دروغ آن را در رزومه خود نوشته باشید و در مصاحبه با پرسیدن چند سوال مشخص خواهد شد که دانشی در آن زمینه ندارید. خیلی شفاف داشته‌های خودتان را بنویسید که فلان تخصص را می‌دانم، این پروژه‌ها را انجام داده‌ام و یک portfolio (نمونه کار) برای خودتان ساخته باشید که ارائه بدهید.

معطل شدن به مدت زیاد در مسیر آموزش

اینکه برنامه نویس مدت زیادی را به آموزش و یادگیری زبان‌های مختلف و کتابخانه‌های مختلف اختصاص بدهد و چیزهای مختلف یاد بگیرد و بعد از آن اقدام به استخدام کند نیز غلط است. همین امر باعث دلسردی شده و در نتیجه شکست را به همراه خواهد داشت.
اصلا قرار نیست برنامه‌نویس قبل از استخدام به یک سینیور دولوپر تبدیل شده و بعد استخدام شود! مطمئنا سنیور و فول استک شدن زمان بسیار زیادی می‌طلبد و چندین سال باید تلاش کرد. برای شروع باید حداقل‌ها را یاد گرفت و بعد از آن سریع برای استخدام شدن اقدام کرد. برنامه نویس با قرار گرفتن در محیط کاری و مواجه شدن با چالش‌ها رشد تساعدی پیدا می‌کند. با پرسیدن از دیگران و سرچ و جستجو مساله را حل کرده و در نتیجه تخصص وی نیز بالا خواهد رفت.

جمع بندی

پس فهمیدیم رعایت نکردن خیلی از مسائل مثل روش غلط ارسال رزومه، به دنبال سطح پایین بودن برای استخدام و مدت زیادی را به آموزش‌های مختلف اختصاص دادن از جمله دلایلی است که باعث دلسرد شدن در حوزه برنامه نویسی می‌شود و متاسفانه می‌بینیم که بسیاری از برنامه نویسیان در روند کار خود دلسرد شده و شکست می‌خورند.
شما نیز اگر موارد و دلایل دیگری سراغ دارید که با آنها مواجه بودید، خوشحال می‌شویم که در دیدگاه‌ها برای ما بنویسید که همگی استفاده ببریم.